Ponury dramat
Za oknami piękna pogoda, lampa, że aż chce się wspinać, a dla nas ponure, przedwczesne zakończenie sezonu. Cztery miesiące intensywnego wspinania przyniosły dwa niemiłe efekty. Po pierwsze w nierównym pojedynku na Podzamczu, z tamtejszymi zdradzieckimi dziurkami, skapitulował palec serdeczny prawej ręki. Naderwanie troczka. To jeszcze oczywiście nie jest powód by ostatecznie zakończyć sezon – w końcu mam jeszcze dziewięć pozostałych. Niemniej jednak, tak jak intensywności pierwszego sezonu w skałach nie wytrzymały ręce, tak i nasz dyliżans po przejechaniu 40tyś km bez wymiany oleju (sic!) dał jasno do zrozumienia, że to dla niego koniec. W efekcie sytuacja jest nieciekawa, mnie czeka kilka miesięcy plastrowania, ostrożnego treningu i rehabilitacji, a nasz jedyny rodzinny środek transportu walczy o życie u oswojonego mechanika. Czeka go remont generalny silnika lub przeszczep.
Pacjent na stole:
Pozostało cieszyć się z tego co udało nam się zrealizować w tym sezonie. Skończony kurs, ponad 150 dróg w skale i niezapomniane wrażenia.
Adept i Filarek Kurtyki gdzie poddał się palec.
Teraz przeczekać zimę, doładować na ściance i znów wiosna…
Categorized Under
Related Posts
-
Słomiany wdowiec
Wyjazd w Sokoliki, na wspinanie z 8 letnim synem. Da się. Nawet było wyjątkowo fajnie. Kostkowi nie straszne były podejścia, zimno ani dieta składająca się głównie ze słodyczy i kawy….
-
Maksymalna Majówka
Tegoroczna majówka minęła nam pod znakiem słowa „max”. Była maksymalnie paskudna pogoda, maksymalnie dobra zabawa i maksymalne wyniki wspinaczkowe. Bazą na 9 długich dni znów był Okiennik Skarżycki, a wspinaliśmy…
-
Sportowa zima
Zima jak zwykle stała pod znakiem treningów i startów w zawodach. Tak Staś jak i Kostek sukcesami zakończyli starty w Pucharze Polski Młodzików i Dzieci. Kostek w klasyfikacji generalnej PP…
No Comments